history


ONTSTAAN


In 1998 kwam Isabelle de Smul-Brink voor de eerste keer naar Plettenberg Bay. Ze werkte er als ontwikkelingshelper voor een Belgische NGO met verschillende ontwikkelingsprojecten in de buurt. Isabelle heeft een licentiaatsdiploma lichamelijke opvoeding op zak met een specialisatie in psychomotorische therapie voor gedragsgestoorde en onderontwikkelde kinderen.

Haar taak bestond erin om naschoolse activiteiten te organiseren voor de kinderen in de townships. Ze zag al snel de nood aan permanente ondersteuning bij deze kinderen.

Na enkele maanden onderzoek en netwerken contacteerde Isabelle haar vader, Georges De Smul, om haar te helpen een organisatie op te richten in Zuid-Afrika. Georges contacteerde onmiddellijk Lieve en Remi De Backer en enkele andere vrienden om hen uit te nodigen voor het huwelijksfeest van Isabelle in Plettenberg Bay – meteen een uitstekende gelegenheid om de plaatselijke situatie te leren kennen. Hun gezamenlijke inspanningen hebben geleid tot de opstart van Born in Africa.

In 2003 werd Born in Africa officieel opgericht in België en Zuid-Afrika. Twee maanden later steunden 40 peetouders al 40 kinderen. Tegen het einde van dat jaar waren er meer dan 100 peetouders voor evenveel kinderen in de Bitoustreek.

Intussen is Born in Africa uitgegroeid tot een alom bekende en gerespecteerde professionele organisatie die focust op educatie en sociale mobiliteit. Momenteel telt het programma 400 kinderen.

Born in Africa heeft 5 afdelingen. Ten eerste is er de operationele afdeling in Zuid-Afrika zelf. Daarnaast zijn er drie ondersteunende afdelingen die aan fondsenwerving doen en de operationele afdeling mee ondersteunen. De afdeling in België is samen met de Zuid-Afrikaanse in 2003 gestart. De afdelingen in Nederland en in Noorwegen werden in 2012 opgestart en de meest recente afdeling in het Verenigd Koninkrijk werd in 2016 opgericht.

Born in Africa Zuid-Afrika is een geregistreerde vereniging zonder winstoogmerk, en werkt volledig onafhankelijk van Born in Africa België, Noorwegen en Nederland. De drie ondersteunende afdelingen hebben een verschillende boekhouding en verschillende raden. De afdelingen communiceren veel met elkaar en nemen overlegde beslissingen. De teams worden versterkt door de hulp en de inzet van vrijwilligers en ambassadeurs.